Niewielka wyspa położona na środku Morza Diamentowego. Ląd pokryty jest ziemią w barwie szafiru - stąd nazwa. Pośrodku wyspy wznosi się potężny wulkan - Saphilcano. Na stokach wulkanu ukryte są sztolnie dawnych kopalni szafiru. Według legend tubylczej populacji, wyspa była siedzibą smoków szafirowych.

*po niedługim locie, na horyzoncie pojawił się ląd. Przykryty był szarą kołdrą pyłu wydostający się z Saphilcano* Aha... chyba nasz wulkan się zbudził, będziemy musiały wylądować nad brzegiem. *zatrzepotał mocniej skrzydłami i znaleźli się na pokrytej szafirowym piaskiem plaży* Jesteśmy, wycieczkę uznaję, póki co, za udaną *rzekła Tahira spoglądając na czubek dymiącego wulkanu*

*Lwiczka powoli zeszła z grzbietu smoczycy. Popatrzyła na wulkan, a potem na chmurę dymu unoszącego się tuż nad nim.  Podeszła bliżej Tahiry, bała się. Wulkan może w każdej chwili wybuchnąć.*

*wulkan groźnie zamruczał, wypuszczając ze swojej skalnej twarzy kolejne smużki czarnego dymu. Tahira objęła małą lwicę ogonem i przysunęła do siebie* Nie bój się, ten wulkan śpi już od pokoleń. Jego charakterystyczną cechą są właśnie obłoki dymu wypuszczane z głębi krateru.

- Na pewno nie wybuchnie?
*Lwiczka popatrzyła na smoczycę, po czym znów na kłęby dymu unoszące się tuż nad wyspą.*

Nie, daję Ci słowo smoka. *położyła łapę na piersi i wzniosła wzrok ku szczytowi wulkanu* Chcesz go zobaczyć z bliska?

*Dolecieli właśnie na Wyspę Szafirów*...
*Zielonooki był zaciekawiony jej wyglądem, ale aby ocenić jej piękno musiał obejrzeć ją dokładniej*

*smoczyca zwinęła lewe skrzydło i zaczęła opadać beczką na plażę*

*Jego wyraz twarzy zaczął przybierać minę "Wow" przy lądowaniu.*

*smoczyca przycupnęła miękko na szafirowym piasku i schowała skrzydła* Jesteśmy. *zerknęła za siebie* Pasażerowie cali?

Cały. *Zaczął schodzić powoli, ale po drodze spadł i obił sobie lekko plecy, lecz po chwili wstał i zaczął się rozglądać*.

Witajcie na Wyspie Szafirów. Dawnym królestwie smoków szafirowych. *powiedziała dumnie wskazując na potężny wulkan pośrodku wyspy*

Nawet ciekawe miejsce. *Zaczął patrzeć się na ten wulkan z wielkim zaciekawieniem, myślał że będzie okazją do zrobienia czegoś głupiego.*

*usiadła obok lwa i spojrzała na niego* Ten wulkan, to stara kopalnia szafirów. Jest nieaktywny, a w jego wnętrzu zamiast lawy, kłębi się ciekły szafir.

A to bardzo ciekawe.. Szafir mówisz? Z czasem świat robi się coraz bardziej walnięty. *Przynajmniej tak uważał, zawsze myślał że świat jest normalny, przynajmniej do pewnego, niższego stopnia normalności. Poznanie smoka było dla niego rzeczą dziwną, ale ciekły szafir zamiast lawy? Powoli tracił cierpliwość. Nie to, żeby to mu nie odpowiadało, ale jak dla niego wszystko zaczęło się mieszać. Ale nawet jeśli to byłby sen (choć nie był), postanowił się jeszcze w nim pobawić. Oczywiście zielonooki lubił nowe i ekstremalne przeżycia, ale niektóre mieszały mu w głowie.*

* Lew z charakterystycznymi znakami na ciele w czasie lotu zobaczył Wyspę Szafirów, która wydawała mu się  przyjazną okolicą na popukiwania jakiegoś medaliony czy czegoś takiego, co miał pomóc lwiczce o imieniu Mania.  Zszedł w grzbietu Tahiry i porozglądał się dookoła otaczającego go naturą. Słuchał rozmowy po między smoczycą a nowym lwem. Po chwili zastanowienia się powiedział  do nowego lwa* - Cześć... Widzę, że jesteś tutaj nowy. * zaczął tak jakby rozmowę z nowym przybyszem i chciał być miły dla nowego. Ale też sam też jest nowy na tych terenach.*

Siema, tak, tak jestem nowy. Jestem Damur, Damu, jak zwał tak zwał. *Nowego zaciekawiły znaki na ciele rozmówcy, ciekawił się ich historią, lecz z jednej strony wisiało mu czy ją pozna.*

* Lew ze znakami na ciele uśmiechnął się lekko do nowego przybysza i rzekł* - Miło mnie ciebie Damu poznać... Nie jesteś stąd prawda?...* spytał się. A następnie się przedstawił* - A mnie zwą El Rayo albo dla przyjaciół Rayo

Fakt. Kiedyś mieszkałem w stadzie Czerwonego Wschodu, będącego stąd bardzo daleko. *Zielonooki zamyślił się przez chwilę, przed oczami przeleciały mu widoki jego dawnej, przepięknej krainy. Lecz po 5 minutach wrócił do rzeczywistości. Potrząsnął lekko grzywą aby dać znak, że wrócił z krainy marzeń.*
Mi cię też miło poznać, Rayo.

*po dłuższej ciszy, odezwała sie smoczyca do towarzyszy* Trzeba spojrzeć na mapę. Według moich domniemań skarb jest po drugiej stronie wulkanu.

"Skarb"? *Zapytał lew, nie przypominając sobie żeby było to słowo już wcześniej wypowiedziane przez Tahirę.*

* Lew ze znakami na ciele postanowił na razie nic nie mówić, kiedy Tahira wspomniała nowemu przybyszowi o "Skarbie". Po następnej chwili ciszy lew odpowiedział w stronę Damu* - Ah... Tak, to chyba tutaj wędrowałeś, przez dłuższy okres czasu na te tereny... * sząknął. Popatrzył swoim brązowymi oczami na Tahirę a następnie odwrócił łeb w stronę Damu* - No... To może Damu tak na zachętę zostaniemy znajomymi... No oczywiście jeśli chcesz... Ja niczego tobie nie narzucam...  * powiedział rozsądny tonem w głosie.*

Wędrowałem praktycznie od młodego lwa do teraz (w ludzkich latach od wieku 13 lat do 17).
No, czemu nie. *Odpowiedział do Rayo, lecz zdziwiło go że powiedział znajomymi, zamiast kumplami czy coś w tym rodzaju. Po prostu wydało mu się, jakby rozmówca był niepewien. Przywykł, że nikt nie używa do niego zwrotów np "ja cię do niczego nie zmuszam" lub jak powiedział rozmówca zielonookiego "Ja ci niczego nie narzucam". Życie nauczyło go że ważne jest być pewnym siebie, ale w głowie niektóre rzeczy ułożyły mu się w ten sposób, że wydawały mu się być znakami niepewności, chociaż na prawdę nie musiały nimi być. Ale nie okazał w tym wypadku żadnych znaków pokazujących jego odczucia.*

* Po chwili lew ze znakami na ciele powiedział to towarzysza* - Sorry Damu miałem na myśli kumplami powiedziałem, coś innego. * popatrzył na lwa lekko do niego uśmiechając się,*

//Eragon, on tak sobie powiedział w myślach, i nie dał żadnych oznak że tak myślał. Jeżeli ktoś coś myśli, to inny tego nie słyszy//

// ok sorry :) //

* Więc lew z znakami na ciele tylko popatrzył na Damu.*

*Odwzajemnił uśmiech*.
No więc jaki skarb? *Spytał się, wchodząc na niższe z drzew, rozkładając się na nich i podpierając łapą głowę, oczekując kolejnej historii ze strony towarzyszy.

- Skarb... * rzekł lew ze znakami na ciele i wskoczył na pobliski kamień.*

"Skarb"...? *Powtórzył pytająco, domagał się odpowiedzi*.

Tak, skarb. Poszukujemy medalionu smoków. *odpowiedziała spokojnie Tahira*

* Gdy lew ze znakami na ciele dowiedział się od Tahiry, że to rozchodzi się o Medalion smoków co wcześniej o nim wspominała Mania to tylko pokiwał lekko głową. Co oznaczało, że już wiem o jaki skarb się rozchodzi, bo podczas lotu umknęło  mu  to w pamięci. Po prostu zapomniał o jaki skarb się rozchodzi, ale teraz sobie przypomniał.*

Echh.. Dość tych tajemnic! A historyjka? *Pokazał minę słodkiego drania z dużymi oczkami, wymuszając historię od Tahiry.*

* Lew ze znakami na ciele gdy to zobaczył lekko uśmiechnął się i lekko śmiał się pod nosem.*

*smoczyca zastrzygła uszami i spojrzała uważniej na Damu* Chcesz historii? Otóż, tę historię tworzymy my, teraz. Tutaj. Wsiadając na mój grzbiet, dołączyłeś do niej i Ty. *Tahira kłapnęła pyskiem, po czym nad plażą nastała głucha cisza*

*Zielonooki postanowił przerwać dręczącą ciszę*
Aha, to znaczy że szukamy skarbu, który nie ma własnej historii, pochodzenia i pojawił się jakby znikąd? *Lew wykonał klasyczne  :facepalm:*
Ta, jasne.

* Lew ze znakami na ciele tylko lekko uśmiechnął się w stronę towarzyszy.*

*smoczyca prychnęła* Nie powiedziałam, że jej nie ma. Jest jednak bardzo szczątkowa, a jedyną, materialną wskazówką jest ta oto mapa. *pokazała na zwój leżący w jukach na grzbiecie Manii*

* Lew popatrzył na zwój... A po chwili odwrócił łeb w stronę smoczycy.*

No i świetnie. *Powiedział lew z ironią*.
No więc gdzie mamy iść? *Spytał jednocześnie wydając z swojej paszczy wielki ziew*.

* Lew ze znakami a ciele znów popatrzył na Tahirę.*

// Przepraszam, że tak długo nie pisałam...  :( //
*Mania przysłuchiwała się rozmowie towarzyszy, spojrzała na Damu.*
- Nikt nie powiedział, że medalion nie ma żadnej historii... Z tego co wiem, smoki tracą umiejętność używania żywiołu bez niego. Ale wiem tylko to, historię znają pewnie tylko smoki... *Mruknęła, a potem popatrzyła na Tahirę.*
- Też za bardzo nie wiem jak iść...

Podsumowując fakty *zielonooki nagle przez małą chwilę trącąc cierpliwość stał się jakimś dziwnym filozofem*, nie wiemy gdzie iść, Tahira nie chce wyjaśnić całej historii, a mnie wszyscy próbują trzymać w napięciu. Głupa rżnięcie! *Wypowiedział się tak samo jak dawno temu Timon, lecz ten nie ruszył cielska z wygodnego "leża"*

- Nie wiem, czy Tahira zna historię, ale sądzę, że właściciele tego skarbu znają. Po tej mapie mogę stwierdzić gdzie iść, jednak czekam na decyzję smoczycy. *Powiedziała*
- Tak w ogóle jestem Mania. *Przedstawiła się.*

Ja Damur, ale mów mi Damu. *Zielonooki także postanowił się wypowiedzieć*
*Po pewnym czasie spojrzał swymi małymi jak kropki lwimi źrenicami na domniemany wulkan, cokolwiek by się nie zdarzyło, nie mógł wybić sobie z głowy chęci wejścia na niego. Wejścia własnymi łapami. Ale nie miał zamiaru zostawiać towarzyszy ani przerywać w początkach przygody. Zlazł, lub raczej sturlał się z drzewka, z powodu braku chęci wstania i zeskoczenia na równe nogi. Wstał, przeciągnął się i ruszył w stronę starego pnia, widocznie szukając tam jedzenia. Nie muszę chyba mówić jakiego typu jedzenia szukał?*

* Lew z znakami na ciele słuchał różnych wypowiedzi innych towarzyszy *

Damur jakby bez wstydu, wyciągnął spod kłody tłuściutką gąsienicę, czy coś w tym rodzaju, na oczach towarzyszy. Przełknął ją ze smakiem, jakby to był dla niego kurczak. Nie pierwszy raz już wsuwał tego typu rzadkie przysmaki. Gdy się najadł wrócił do reszty, nosząc w pysku listek z nabranym robactwem.
-Ktoś jest głodny? Podsunął to przyjaciołom pod nogi.

* Lew z znakami na ciele popatrzył na robactwo i odpowiedział * - Co... Ja robactwa nie jem, tylko mięso, albo coś jeszcze innego od robactwa i od mięsa.